Πού πας ρε;!

Ψηφοφορία: Μεγαλύτερος κιθαρίστας όλων των εποχών

Jimi Hendrix	8 (53%)
Ritchie Blackmore	2 (13%)
Rory Gallagher	2 (13%)
Agnus Young	0 (0%)
Slash	2 (13%)
Γιάννης Σπάθας	0 (0%)
Eric Clapton	1 (6%)
Mark Knopfler	0 (0%)
Είσαι άσχετος - κανένας από τους παραπάνω φυσικά	2 (13%)

Ψήφοι: 15

Μπάσκετ

Αυτή η ομάδα θα με αρρωστήσει!

Την Κυριακή χάσαμε από τον Παναθηναϊκό παίζοντας ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ! Σήμερα χάσαμε από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη.

Ξέρω ότι η ομάδα είναι σε μεταβατικό στάδιο και ουσιαστικά οι παίχτες έχουν μπλέξει τα μπούτια περνώντας από το γιουρούσι του Γκέρσον στην απόλυτη οργάνωση και λογική του Γιαννάκη, αλλά αυτό το ΧΑΛΙ δε βλέπεται!

Κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι ομαδίτσα και πως αν θέλουν να συνεχίσουν να παίζουν σ' αυτόν θα πρέπει να προσπαθούν κάθε φορά!

Τι να το κάνω αν βάζει καλάθια;! Ο άνθρωπος δε μαρκάρει και δεν παίρνει rebound. Για μένα ένα τέτοιο forward είναι άχρηστο! Και ξέρουμε όλοι ποιον εννοώ...

Μας κάνατε υπερήφανους!

Η εξέλιξη του καταναλωτή

Ομολογουμένως πετυχημένο!

Mark Osborne - MORE

Ολυμπιακός

"Ένσταση κύριε πρόεδρε! Με το Βάλνερ ήταν ανίκητοι!"

Klopka/Η παγίδα

Την προηγούμενη εβδομάδα πήγα να δω την ταινία "Klopka". Ο ελληνικός τίτλος είναι "Η Παγίδα".

Προσωπικά η ταινία μου άρεσε. Δείχνει με πολύ δραματικό, σκληρό αλλά και ταυτόχρονα πραγματικό τρόπο την απόγνωση μίας ολόκληρης οικογένειας και ειδικά του πατέρα όταν δεν είναι σε θέση να βοηθήσει το άρρωστο παιδί του. Και όλα αυτά στη Σερβία του σήμερα.

Για κάποιους τα 20.000 περίπου Ευρώ αντιστοιχούν σε μία κορνίζα, αλλά για άλλους σώζουν μία ζωή.

Αξίζει να τη δείτε. Περισσότερα στο πανί...

Βαθμολογία (με άριστα το 5):




Σχόλια άλλων που την είδαν:
αθηνόραμα


ΥΓ: Σκέφτηκα να τσιγκουνεύομαι τις βαθμολογίες. Είναι μούρη να τα ψυρίζεις όλα και να βάζεις άριστα στα αριστουργήματα ηλικίας πάνω των 30 ετών και μόνο σ' αυτά! Ωστόσο μία ταινία πρέπει να την κρίνεις πρώτα απ' όλα στην εποχής της και συνεπώς τη συγκεκριμένη τη βρίσκω πάρα πολύ καλή.

Ολυμπιακός

Το είχα ξαναγράψει εδώ αλλά μοιάζει ακόμα επίκαιρο:

Στο ποδοσφαιρό φέτος κάναμε πολύ καλά παιχνίδια στο champions league, αλλά στο πρωτάθλημα πολύ μετριότητα! ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ! Στην "απουσία" μου από το blog κερδίσαμε στο κύπελλο τον Παναθηναϊκό. Ε και; Στο παιχνίδι του πρωταθλήματος ήμαστε για κλάματα. ΞΥΠΝΗΣΤΕ! Έχουμε και πολλά καρπούζια κάτω από τη μασχάλη να πάρει ...

Στο μπάσκετ ΜΑΥΡΑ ΧΑΛΙΑ. Ομάδα χωρίς τέλος και αρχή. Καλύτερα παίζουμε στα ανοιχτά γήπεδα στο τσιμέντο! ΕΛΠΙΖΩ με το Γιαννάκη να αλλάξει η κατάσταση προς το καλύτερο.

Στο βόλλευ δεν είναι Ολυμπιακός. Κάτι άλλο είναι...

ΚΑΙ που πάμε πολύ καλά για άλλη μια φορά; ΣΤΟ ΠΟΛΟ. Η ομάδα που έχει βάσεις και οργάνωση συνεχίζει να πρωταγωνιστεί!

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ!

Πιάσαμε πάτο ή έχει και πιο κάτω;

Καλό!!!

Δεν ξέρω αν είναι προϊόν photoshop πάντως έχει πλάκα.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Τώρα το θυμήθηκες;!

Μετά από μεγάλη απουσία επιστρέφω στο blog μου. Για κάποιο λόγο δεν ένιωσα την ανάγκη να γράψω όλο αυτό το διάστημα...

ΞΕΚΙΝΩ λοιπόν με μία ευχή:

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Κινηματόγραφος

ΚΑΙ όχι κινηματογράφος! :-)

Εγκαινιάζω μία νέα κατηγορία όπου θα γράφω εντυπώσεις από τις ταινίες που βλέπω στους cinemάδες. Η αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό πάω πολύ λιγότερο απ' ότι παλιότερα, αλλά οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι.

- Υπερβολική δόση παλαιότερα ίσως
- Κακές ταινίες
- Δουλειά
- Βαρεμάρα

Τεσπά... Σύντομα θα γράψω για το "Cassandra's Dream" που είδα σήμερα, χμμμ δηλ χθες...

ΑΠΟΘΕΩΣΗ!

ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!!

Γιατί αυτός είναι ο Ολυμπιακός!

Dire Straits - Romeo&Juliet

Απίστευτο!

Οδηγός επιβίωσης στη Λισσαβόνα

Θα κάνω μία προσπάθεια να συγκεντρώσω σε bullets τα must της πόλης:

1) Bairro Alto: Στέκι κυρίως νέων ανθρώπων γεμάτο μπαρ, εστιατόρια με ή χωρίς Fados, μαγαζιά με ρούχα, κομμωτήρια. ΤΡΕΛΑ και ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!

2) Περπάτημα από την πλατεία Marques de Pombal κατεβαίνοντας τη Da Liberdade με κατεύθυνση την περιοχή Restauradores. Συνέχεια προς Baixa και μέσω της Augusta στην πλατεία Do Comercio. Κατά την κάθοδο χαθείτε στα στενά και τις καθέτους.

3) Ασανσέρ. Βλέπεις όλη την πόλη μπροστά σου, ενώ ακούς κιθάρα.

4) Τραμ - γραμμή 28. Είναι εμπειρία.

5) Περπάτημα στη συνοικία Alfama.

6) Κάστρο Sao Jorge. Καταπληκτική θέα. Η πόλη πιάτο.

7) Εκδρομή στη Sidra. Δεν πήγα προσωπικά, αλλά όσοι πήγαν είπαν τα καλύτερα.

8) Belem. Να δείτε τον πύργο του, το μοναστήρι και το μνημείο.

9) Fado. Πήγατε Πορτογαλία. Να μην ακούσετε;!

10) Instituto do Vinho do Porto. Να πάτε για να δοκιμάσετε κρασί Πόρτο, 10, 20, 30, 40 ετών. Ό,τι αντέχει η τσέπη σας. Από 3 ευρώ το ποτήρι μέχρι πάνω από 30.

11) Θαλασσινά. Ειδικά στο O Ramiro. Σε σκοτεινή γειτονιά, αλλά με καλό κόσμο. Η δική μας εμπειρία είναι μοναδική.

ΚΑΙ ΑΛΛΑ που θα ανακαλύψετε μόνοι σας!

Οδηγός από το CIKM 2007 http://www.fc.ul.pt/cikm2007/Lisboa.htm

pbour@Lisbon

Βρήκα λίγο χρόνο να γράψω για το ταξίδι στη Λισσαβόνα.

Καταρχάς βρέθηκα εκεί για το συνέδριο CIKM 2007 και το workshop WIDM 2007. Έμεινα συνολικά 7 ημέρες από Δευτέρα πρωί μέχρι Κυριακή μεσημέρι, συνεπώς είχα χρόνο να περπατήσω στην πόλη τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Βέβαια δεν μπόρεσα να τη δω όλη διότι αν και μικρή σε πληθυσμό είναι αρκετά απλωμένη. Μπόρεσα να δω το κομμάτι από το πάρκου του Εδουάρδου του 7ου και κάτω, δηλ νότιο τμήμα και νοτιοανατολικό.

Εντυπώσεις:
ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ.
Η πόλη είναι πανέμορφη. Το γεγονός ότι δεν είναι επίπεδη -αντίθετα γεμάτη λόφους- την κάνει ακόμα πιο ωραία και φυσικά πιο δύσκολη να περπατηθεί. Στο κέντρο ειδικά που περπατήσαμε τα κτήρια γύρω σου είναι καταπληκτικά. Εικόνες που λείπουν από την Ελλάδα για τους γνωστούς λόγους.

Οι δρόμοι είναι μεγάλοι με άνετα πεζοδρόμια. Ειδικά η Da Liberdade που ενώνει την πλατεία Marques de Pombal με τη Baixa και το εμπορικό κέντρο είναι καταπληκτική. Χαίρεσαι να την περπατάς. Μου θύμισε δρόμους στη Βαρκελώνη. Μόνο αν το δει κανείς καταλαβαίνει τι εννοώ. Μόνο αυτό θα πω: και στα δύο ρεύματα υπήρχε χώρος για περπάτημα όσο είναι μερικοί δρόμοι για τα αυτοκίνητα στην Ελλάδα, και αυτό πέρα του πεζοδρομίου. Είναι μία πόλη που πρέπει και χαίρεσαι να την περπατήσεις.

Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και πολύ εξυπηρετικοί. Μου έκανε εντύπωση ότι μιλούν Αγγλικά -καμία σχέση με την Ισπανία, αλλα και αν ακόμα δε μιλούν πολύ καλά προσπαθούν να σε βοηθήσουν. Φατσικά πάντως μοιάζουν πολύ με Έλληνες.

Τώρα περί φαγητού:
Προσωπικά μόνο μία μέρα έφαγα κρέας και συγκεκριμένα κοτόπουλο. Όλες τις άλλες μέρες θαλασσινά. Αν σας αρέσουν τα θαλασσινά τότε πρέπει να τα δοκιμάσετε. Περισσότερα στον Οδηγό επιβίωσης.

Νυχτερινή ζωή:
Η πόλη μου φάνηκε πολύ "Gourmet". Ξέρω ότι δεν είναι πολύ δόκιμος ο όρος, αλλά υπάρχουν πολλά μέρη για φαγητό για όλα τα γούστα. Τώρα για ποτό και διασκέδαση must είναι το Bairro Alto (Βλ. Οδηγό επιβίωσης), αν και υπάρχουν και άλλα μέρη βόρεια που όμως δεν επισκεφτήκαμε. Ειδικά στο Bairro Alto θα νιώσετε σα να είστε στου Ψυρρή. Πολλά μπαρ, πολλά εστιατόρια και την Παρασκευή/Σάββατο ο κόσμος μέσα στα στενά να πίνει ποτά μέχρι το πρωί. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!

Κλείνω με την ατάκα του Royi:
"This city has character!"

Φωτογραφίες

Carα στους δρόμους της Αθήνας και Έλληνες αμαξάδες

Σήμερα ήμουν στο κέντρο -με το λεωφορείο πήγα και γύρισα-.

Είναι απίστευτη η απάθεια και η αδιαφορία των Ελλήνων απέναντι στο μέτρο του δακτυλίου. Σε άλλη χώρα του κόσμου αν πιθανόν δε θυμόσουν αν ο μήνας είχε 30 ή 31 θα έβλεπες ότι όλα τα αυτοκίνητα γύρω σου είναι ζυγά, οπότε... 30 έχει ο μήνας. :-) Στην Αθήνα όμως αυτό δε θα το καταφέρεις ποτέ!

Μονά - ζυγά δικά μας!!! "Όλοι οι 'καλοί' χωράνε". Δε φτάνει που οι περισσότεροι Αθηναίοι έχουν περισσότερα του ενός αυτοκινήτου -ένα με μονό και ένα με ζυγό αριθμό- υπάρχουν και οι παράνομοι. Βάλτε και το γεγονός ότι οι περισσότεροι αμαξάδες έχουν αγύριστο κεφάλι. "Αυτό το δρόμο ξέρω, αυτό θα χρησιμοποιώ"! Μα μπαίνεις στο δακτύλιο παράνομα! "Μα αφού όλοι το κάνουν! Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;".

Καληνύχτα!

Αλλά και να κυκλοφορεί κανείς στο δακτύλιο, δεν περνάει ποτέ από το μυαλό του να πάρει άλλο μέσο. Αν και γι' αυτό υπάρχουν και κάποια ελαφρυντικά, π.χ. μικρό σχετικά δίκτυο μετρό. ΩΣΤΟΣΟ αυτό δεν είναι ελαφρυντικό όταν θέλει να κατέβει στο κέντρο.